بهورز به عنوان ارزیاب در آزمون های ساختاریافته عینی: شواهد و دیدگاه ها

مقدمه: این مطالعه به منظور بررسی شواهد و دیدگاه دانشجویان و اساتید در پاسخ به این سؤال است که، آیا می توان از بهورزان به عنوان ارزیاب جایگزین ممتحن یا همتراز او در ارزیابی عملکرد کارآموزان در فیلد آموزش جامعه نگر استفاده کرد؟ روش ها: این مطالعه یک پژوهش توصیفی-مقطعی می باشد. گروه هدف کلیه دانشجویان پزشکی معرفی شده به گروه پزشکی اجتماعی در مقطع کارآموزی و اساتید و کارشناسان گروه در دی ماه 1389 می باشد مهارت های عملکردی دانشجویان توسط آزمون ساختاریافته عینی در 8 ایستگاه مورد سنجش قرارگرفت. دو ارزیاب که یکی از آنها بهورز خانه بهداشت بود به همراه عضو هیأت علمی و کارشناس گروه به صورت مستقل به ارزیابی دانشجویان بر اساس چک لیست های نمره دهی در درون عرصه پرداختند در پایان نظرات و دیدگاه دانشجویان و اساتید توسط پرسشنامه محقق ساخته که روایی آن به تأیید متخصصان و اعضای هیأت علمی گروه رسیده بود و پایایی آن توسط آلفای کرونباخ 5/83 درصد به دست آمد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج توسط نرم افزار spss ویرایش 14مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: به جز یک ایستگاه در تمامی ایستگاه ها همبستگی معناداری با 05/0p< و 86/0r= بین نمرات استادان و بهورزان مشاهده می شود ولی بنا به اذعان صد درصد اساتید و مربیان نمی توان به صورت مستقل و به تنهایی از نظرات بهورز در ارزیابی و نمره دهی و قضاوت عملکرد دانشحویان در فیلد استفاده کرد. همچنین 3/83 درصد آنها اظهار نمودند که می توان از اظهارنظر کلی بهورزان در طول دوره در ارزشیابی دانشجویان استفاده کرد. نتیجه گیری: با وجود توانمندی های بهورزان شاید نتوان تنها بر نظر آنها به عنوان ارزیاب در نمره دهی عملکرد کارآموزان در فیلد آموزش جامعه نگر استفاده کرد ولی به عنوان بیمار استانداری می توان از نظرات بهورزان در ارزشیابی دانشجویان استفاده نمود